مزمور 139 یکی از زیباترین مزامیری است که درباره رابطه خدا با ما، سروده شده است. او مرا می شناسد. گاهی پذیرش این امر برای ما مشکل است که خدا پشتیبان و مدد کننده ما است.
1-- خدا مرا کاملا می شناسد. (مزمور 139 : 6-1 )
ای خداوند مرا آزموده وشناخته ای. تو نشستن و برخاستن مرا میدانی و فکرهای مرا از دور فهمیده ای. راه و خوابگاه مرا تفتیش کرده ای و همه طریق های مرا دانسته ای. زیرا که سخنی بر زبان من نیست، جز اینکه توای خداوند آن را تمام دانسته ای. از عقب و از پیش مرا احاطه کرده ای و دست خویش را بر من نهاده ای. اینگونه معرفت برایم زیاده عجیب است. و بلند است که بدان نمی توانم رسید.
خدا مرا درک می کند. او همه چیز را درباره من میداند. او اعمال مرا میداند، افکارم و کلماتی را که بر زبان می آورم، همه را میداند، حتی قبل از آنکه آنها را بیان کنم. خدا دانای مطلق است. او در همه جا حضور دارد و تا اعماق قلب مرا می بیند. او بهتر از هرکسی مرا می شناسد و حتی مرا از خودم نیز بهتر می شناسد. این اندیشه اگرچه ترسناک است، اما بسیار تسلی دهنده.
نتیجه: اگرچه محدودیتهای فراوانی برای شناخت کامل خدا دارم، اما می توانم و فرزند خدا باشم و فرزند خدا بمانم. اگر خدا مرا می شناسد، پس او همه احتیاجات مرا هم می شناسد، بنابراین به او اعتماد کامل دارم.
2 – هرجا که باشم، خدا درآنجا حضور دارد. ( مزمور 139 : 12-7 )
از روح تو کجا بروم؟ از حضور تو کجا بگریزم؟ اگر به آسمان فرا روم، تو آنجایی، و اگر در هاویه بستر بگسترم، تو آنجا نیزهستی! اگر بر بالهای سحر پرواز کنم، و در دوردست‌ترین کرانهای دریا قرار گزینم، حتی آنجا نیز دست تو مرا راهنما خواهد بود، و دست راستت مرا خواهد گرفت. اگر گویم: «بی‌گمان تاریکی مرا پنهان خواهد کرد، و نورِ گرداگردم به شب بدل خواهد شد، اما حتی تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست، بلکه شب همچون روزْ روشن است؛ چراکه تاریکی و روشنایی نزد تو یکسان است.
دانش فراگیر و چشمان نافذ خدا که بر من ناظر است، راه گریزی برای من باقی نمی گذارد. یونس سعی کرد که از دست خدا بگریزد اما این مزمور یادآور می شود که کسی نمی تواند از دست خدا بگریزد. هیچ جایی نیست که خدا در آنجا حضور نداشته باشد. خدا در همه جا حاضر است. حتی اگر به آسمانها صعود کنم، پس خدا نیز در آنجا حضور دارد. اگر به قعر زمین فرو روم، خدا نیز در آنجا حاضر است. به شرق و غرب نیز خدا حاضر است. در تاریکی شب و روشنائی روز، برای خدا فرقی ندارد، او مرا می شناسد و مرا محافظت می کند.
نتیجه: در سختی ها و آزمون ها، خدا در کنار ماست. او پیش از ما در آزمایش ها منتظر ماست. زمانی که زندگی سخت و تیره و تار است، خدا راه را می شناسد، زیرا که تاریکی نزد او مثل روز روشن است.
3 – خدا مرا طرح و خلق کرده است. (مزمور 139 : 18-13 )
خدا مرا می شناسد، زیرا که او خود مرا طرح و خلق کرده است. من ایده و خواسته خدا بودم و او مرا در رحم مادرم شکل داد و ساخت. من کسی هستم که در دفتر او ثبت شده بودم. نقشه ها و افکار خدا در مورد، چندان بسیارند که غیر قابل شمارش. خدا در همه موارد زندگی برای من فکر کرده است و هیچ چیزی را به شانس و اتفاقات موکول نکرده است. من همان هستم که او مرا طراحی کرده است. راجع به همه نگرانی های من، او فکر کرده است و تدبیری اندیشیده است.
نتیجه: ما باید به وجود این خدای خارق العاده افتخار کنیم که چنان در زندگی مان با ما مشارکت می کند و از همان ابتدای تولد، نقشه و هدفی را برای هریک از ما طرح کرده است. از هیچ چیز نیاید ترسی به خود راه دهیم، زیرا در دستان او قرار داریم. لازم نیست نگران چیزی باشیم. او همه نیازهای ما را میداند.
4 – خدا قاضی و داور زندگی من است. (مزمور 139 : 24-19 )
یقینا ای خدا شریران را خواهی کشت. پس ای مردمان خون ریز از من دور شوید. زیرا سخنان مکرآمیز درباره تو میگویند و دشمنانت نام تو رابه باطل میبرند. ای خداوند آیا نفرت نمی دارم از آنانی که تو را نفرت میدارند، و آیامخالفان تو را مکروه نمی شمارم؟ ایشان را به نفرت تام نفرت میدارم. ایشان را دشمنان خویشتن میشمارم. ای خدا مرا تفتیش کن و دل مرا بشناس. مرابیازما و فکرهای مرا بدان، و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما.
داوود این مزمور را با یک دعا به پایان می رساند. او در زندگی بارها مورد حمله دشمنان قرار گرفت و به او بدی و آسیب های فراوانی رساندند. او دعا میکند که خدا انتقام این بدی ها را بگیرد. داوود آگاهی کاملی از گناهانش ندارد، اما میداند که خدا او را بهتر از خود او می شناسد. بنابراین از خدا میخواهد او را بر خطایا وگناهانش واقف گرداند تا بتواند از راه هایی که مورد نظر خدا نیست بازگشت کند و از راههای گناه آلود توبه کند.
نتیجه: آیا این شجاعت را داریم که از خداوند بخواهیم که گناهانمان را به ما نشان دهد؟ یا اینکه آنها را مخفی میداریم و از اعتراف و توبه از گناهان آشکار شده هم سر باز می زنیم؟
درباره این سایت